Στην πρόσφατη περίπτωση Κυβέρνηση της λαϊκής Δημοκρατίας του Λάος, της Σιγκαπούρης δικαστήριο εξέδωσε την πρώτη του απόφαση σχετικά με την εγκυρότητα των επενδύσεων συνθήκη διαιτησίαςΗ Σιγκαπούρη εφετείο ως πέντε-δικαστής πάγκο μόνο για τέταρτη φορά στην ιστορία της - που περιλαμβάνει, Βλάχος Κασσίτερου, και ο Κουέντιν.
Επιπλέον, για πρώτη φορά, το εφετείο επιτρέπεται νομικές παρατηρήσεις από δύο - οι ειδικοί στο διεθνές δίκαιο Καθηγητής από το Πανεπιστήμιο Διοίκησης της Σιγκαπούρης και ο Κ.
Ο κρίστοφερ Τόμας, του το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης. Η απόφαση αφορά αντιδικία μεταξύ του Μακάο επενδυτή, και της Κυβέρνησης της λαϊκής Δημοκρατίας του Λάος. είχε επενδύσει στο Λάος"το και τη βιομηχανία φιλοξενίας μέσω κοινοπραξίας με το Λάος οντότητα. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι η Κυβέρνηση επέβαλε άδικη και μεροληπτική φόρων, ως εκ τούτου, στερώντας τα οφέλη που διαφορετικά θα προέρχονται από τις επενδύσεις. Ως εκ τούτου, η επιτροπή κίνησε διαδικασίες διαιτησίας εναντίον της Κυβέρνησης του Λάος, σύμφωνα με μια επενδυτική συμφωνία μεταξύ της λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και του Λάος (η"Συνθήκη"), η οποία υπεγράφη το. Το αίτημα έγινε δυνάμει του Άρθρου της Συνθήκης, το οποίο ορίζει:"Εάν μια διαφορά σχετικά με το ποσό της αποζημίωσης για την απαλλοτρίωση δεν μπορεί να διευθετηθεί με διαπραγματεύσεις εντός έξι μηνών. μπορεί να υποβληθεί, κατόπιν αιτήσεως ενός των μερών σε διαιτητικό δικαστήριο."Η Κυβέρνηση έθεσε δύο προδικαστικές ενστάσεις για τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου με βάση το ότι, πρώτον, η Συνθήκη είναι η προστασία δεν εκτείνεται σε μια περιοχή μακάου επενδυτή. Δεύτερον, ο ισχυρισμός δεν ήταν, όπως είχε προχωρήσει πέρα από το επιτρεπόμενο θέμα προβλέπεται από το Άρθρο (δηλαδή μόνο το ποσό της αποζημίωσης ήταν, δεν το ζήτημα του κατά πόσον υπάρχει μια απαλλοτρίωση, ή αν ένας επενδυτής είχε το δικαίωμα για οποιαδήποτε αποζημίωση ως θέμα αρχής), το Δικαστήριο απέρριψε αυτές δικαιοδοσίας προκλήσεις. Το Δικαστήριο είχε προηγουμένως αποφασίσει (μετά από διαβούλευση με τα δύο μέρη), και ότι ο τόπος της διαιτησίας θα είναι η Σιγκαπούρη, και την αποφασιστικότητά του για τη διεθνή δικαιοδοσία υπόκειται σε Σιγκαπούρη δικαστήριο εποπτείας σύμφωνα με την Παράγραφο (α) της Σιγκαπούρης (("ΟΞΎ"). Ως εκ τούτου, η Κυβέρνηση προσέφυγε το ζήτημα της δικαιοδοσίας, της Σιγκαπούρης, του (το"ανώτατο Δικαστήριο"). Το ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η Συνθήκη δεν ισχύουν για το Μακάο, και ακόμα και αν το έκανε, το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να ακούσω είναι απαλλοτρίωση των απαιτήσεων, λόγω περιοριστική ερμηνεία του Άρθρου, παράγραφος). στη συνέχεια άσκησε έφεση κατά της απόφασης στο εφετείο, που δέχθηκε το εφετείο για την εξεύρεση ότι η Συνθήκη επεκταθεί σε Μακάο επενδυτές, αλλά ανέτρεψε την εύρεση στις ύλην αρμοδιότητα, προτιμώντας μια ευρεία ερμηνεία του Άρθρου, παράγραφος). Ως προδικαστικό ζήτημα, το εφετείο δήλωσε, επίσης, στο παρεμπιπτόντως ότι, ενώ η ερμηνεία των συνθηκών σε γενικές γραμμές ήταν θέματα δημόσιου διεθνούς δικαίου, η εγχώρια Σιγκαπούρη δικαστήρια δεν ήταν μόνο αρμόδιο, αλλά στην πραγματικότητα υποχρεωμένη να εξετάσει αυτά τα ζητήματα, όπως τα μέρη που είχε επιλέξει η Σιγκαπούρη, ως η έδρα της διαιτησίας και η εποπτική δικαιοδοσία για τυχόν προκλήσεις. Επίσης, έκρινε ότι ένα πλήρες πρότυπο της επανεξέτασης θα πρέπει να διεξάγονται ενώπιον των δικαστηρίων, κατά παρέκκλιση από το Δικαστήριο την αρχική απόφαση, και ότι ένα εθνικό δικαστήριο δεν ήταν υποχρεωμένο να δώσει σεβασμό, ακόμη και σε ένα περίφημο δικαστήριο. Ωστόσο, παραδέχονται ότι μια πειστική και καλά αιτιολογημένο συμπέρασμα του Δικαστηρίου μπορεί να κάνει την απόφαση πειστική. Στην προσπάθειά του να απαντήσει αν η Συνθήκη προστατευόμενη περιοχή μακάου επενδυτές, το εφετείο πρώτα προσδιόρισε το"κινούμενο συνθήκη σύνορα"κανόνας ("ΠΜΔ Κανόνας"), η οποία διέπει τα ζητήματα της Κρατικής διαδοχής και τον αντίκτυπο των εν λόγω κληρονομικής διαδοχής σε Κρατικές υποχρεώσεις της συνθήκης. Ο κανόνας αυτός απορρέει από το Άρθρο δεκαπέντε της Σύμβασης της Βιέννης για τη Διαδοχή κρατών όσον αφορά τις Συνθήκες και το Άρθρο είκοσι εννέα της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών του. Στην ουσία, ο ΠΜΔ Κανόνα κατά τεκμήριο προβλέπει την αυτόματη επέκταση του Κράτους υφιστάμενες συνθήκες σε ένα νέο έδαφος, όπως και όταν αυτό γίνεται μέρος του Κράτους. Από τότε η περιοχή αυτή υφίσταται μια αλλαγή στην κυριαρχία, περνά αυτόματα στο καθεστώς της συνθήκης της προκάτοχό του κυρίαρχου Κράτους σε καθεστώς της συνθήκης του διαδόχου κυρίαρχο Κράτος. Αυτό είναι μόνο μια υπόθεση, και έτσι μπορεί να εκτοπιστεί για δύο λόγους. Πρώτον, αν η ίδια η συνθήκη δείχνει μια πρόθεση που δεν ήταν γραφτό να ισχύουν για το εκτεταμένο έδαφος.
Δεύτερον, εάν έχει διαφορετικά καθοριστεί ότι η συνθήκη δεν ήταν γραφτό να ισχύουν για το εκτεταμένο έδαφος, ακόμη και μετά το διάδοχο Κράτος ανέλαβε (ή την επανάληψη) κυριαρχία.
Το εφετείο απεφάνθη ότι δεν υπήρχε τίποτα για να εκτοπίσει την πιθανή επίδραση του ΠΜΔ Κανόνας σε αυτή την περίπτωση. Να σημειωθεί ότι, σε χρονολογική βάση, το Πορτογαλία-ΛΔΚ Κοινή Δήλωση σχετικά με την παράδοση του Μακάο, το προ-κυκλοφόρησε το Λάος-ΛΔΚ Συνθήκη.
Ως εκ τούτου, όταν το Λάος και ΛΔΚ Κυβερνήσεις υπέγραψαν τη Συνθήκη, θα πρέπει να μελετάται η επέκτασή του σε Μακάο υπό την ΠΜΔ κανόνα.
Επιπλέον, η Συνθήκη που χορηγούνται κάθε συμβαλλόμενο κράτος τη δυνατότητα να δώσει προειδοποίηση για τερματισμό ένα έτος πριν από τη λήξη της αρχικής του -ετούς διάρκειας. Το εφετείο έκρινε ότι είναι τα κυριότερα που στο τέλος από τα πρώτα δέκα έτη, το, δεν υπήρξε καμία ένδειξη πάρτι ανταλλαγών σχετικά με την εξαίρεση από την εφαρμογή της Συνθήκης στο Μακάο.
Το εφετείο στη συνέχεια προχώρησε να εξετάσει αν ήταν"αλλιώς", ότι η Συνθήκη δεν ήταν γραφτό να ισχύουν για το Μακάο.
Η Κυβέρνηση είχε προσπαθήσει να βασίζονται σε ορισμένες διπλωματικές ανταλλαγές που αποστέλλονται μεταξύ της ΛΔΚ και του Λάος υπουργείων εξωτερικών, εκφράζοντας την άποψη ότι η Συνθήκη δεν εφαρμόζεται στο Μακάο, εκτός αν έγιναν στο μέλλον. Το εφετείο, στη συνέχεια, εφαρμόζεται η"κρίσιμη ημερομηνία δόγμα"να ενεργεί ως ένα χρονικό περιορισμό, με τον καθορισμό του βάρους ή την καταλληλότητα των αποδεικτικών στοιχείων. Στην ουσία, το δόγμα καθιστά αποδείξεις που έρχεται σε ύπαρξη μετά την κρίσιμη ημερομηνία της βάρος. Μετά την κρίσιμη ημερομηνία στοιχεία που προορίζεται από το κόμμα την υποβολή του για να βελτιώσει τη θέση της, με αποτέλεσμα να είναι αυτο-που εξυπηρετούν. Από τις διπλωματικές ανταλλαγές είχε προκύψει μετά την κρίσιμη ημερομηνία (σε αυτή την περίπτωση ορίζεται ως η ημερομηνία που η διαιτησία ήταν ξεκίνησε), το έκρινε ότι είχαν προσκομίσει, προκειμένου να αντικρούσει την προηγούμενη θέση, και δεν θα πρέπει να δοθεί βάρος. Το άλλο βασικό ζήτημα που αφορά την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου ήταν αν το αντικείμενο της διαφοράς έπεσε κάτω από το Άρθρο της Συνθήκης. Το άρθρο της Συνθήκης, υπό την προϋπόθεση ότι αν το"μια διαφορά που αφορά το ποσό της αποζημίωσης για την απαλλοτρίωση δεν μπορεί να διευθετηθεί με διαπραγματεύσεις εντός έξι μηνών. μπορεί να υποβληθεί, κατόπιν αιτήσεως ενός των μερών σε διαιτητικό δικαστήριο."Άρθρο πριν από το Άρθρο, η οποία επέτρεψε μέρη, εφόσον το επιλέγουν, για την επίλυση των διαφορών μέσω των εθνικών δικαστηρίων. Αν αυτό έγινε, ένα κόμμα δεν είχε το δικαίωμα για την επίλυση της διαφοράς μέσω της διαιτησίας σύμφωνα με το Άρθρο του. Η Κυβέρνηση υποστήριξε για μια περιοριστική ερμηνεία του Άρθρου, παράγραφος), με το επιχείρημα ότι η προσφυγή στη διαιτησία ήταν διαθέσιμο μόνο που το μόνο ζήτημα διαφορά ήταν η αποζημίωση για την απαλλοτρίωση.
Από την διαφοράς δεν αφορούσε μόνο το θέμα της αποζημίωσης, αλλά αν υπήρχε απαλλοτρίωση, δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε να υποβληθεί σε διαιτησία.
ωστόσο υποστήριξε για μια ευρύτερη ερμηνεία του Άρθρου, υποστηρίζοντας ότι παρά την αναφορά σε"μια διαφορά που αφορά το ποσό της αποζημίωσης για απαλλοτρίωση", όλες οι διαφορές που προκύπτουν για την αξίωση για αποζημίωση για απαλλοτρίωση (συμπεριλαμβανομένου του κατά πόσον υπήρχε απαλλοτρίωση) θα μπορούσαν να υποβληθούν σε διαιτησία. Το εφετείο σημείωσε ότι διαβάστε μαζί, τα Άρθρα και του κομματιού ήταν ένα"σταυροδρόμι"διάταξη, η οποία περιορίζεται σε έναν επενδυτή την πρόσβαση σε διαιτησία εάν ο επενδυτής είχε στην αρχή επέλεξε για την επίλυση της διαφοράς ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Δεδομένου ότι η περιοριστική ερμηνεία απαιτεί ο επενδυτής για να ζητήσει πρώτα την προσφυγή στα εθνικά δικαστήρια για να προσδιορίσετε αν η απαλλοτρίωση είχε συμβεί, αυτό θα καταστήσει τη δυνατότητα να υποβάλλουν τις διαφορές σε διαιτησία απατηλή, αφού η διαιτησία θα είναι πλέον διαθέσιμες μετά από προσφυγή σε εθνικά δικαστήρια επιλέχθηκε.
Αυτό θα μπορούσε να είναι αντίθετη προς την αρχή της αποτελεσματικής ερμηνεία βάσει του διεθνούς δικαίου.
Συνεπώς, το Δικαστήριο έκρινε ότι η ευρεία ερμηνεία θα ήταν προτιμότερη. Για τους ίδιους λόγους ότι η Σιγκαπούρη είναι μια ελκυστική θέση για την εμπορική διαιτησία, είναι επίσης σε θέση να αναπτυχθεί ως ένα κάθισμα επενδύσεων συνθήκη διαιτησίες. Πράγματι, η έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα τον Επενδύσεων Κανόνες της Διαιτησίας (που τίθεται σε ισχύ από τον ιανουάριο του), ένα εξειδικευμένο σύνολο των διαδικασιών για τη διεξαγωγή της διεθνούς επενδυτικής διαιτησίες. Χωρίς αμφιβολία, βλέπει αυτή την περιοχή ως περιοχή ανάπτυξης, η οποία Σιγκαπούρη θα πρέπει να αξιοποιήσει. Ενώ Επενδύσεις είναι η πρώτη απόφαση της Σιγκαπούρης εφετείο εξετάζει τα ζητήματα που προκύπτουν επενδύσεων συνθήκη διαιτησίες, μπορούμε να περιμένουμε ότι δεν θα είναι η τελευταία.
Ήλιο Τσαν είναι Διευθυντής σε Σιγκαπούρη και Παγκόσμια Επικεφαλής της Διεθνούς Διαιτησίας.
Είναι ειδική στη Μαλαισία, τη Σιγκαπούρη και την Αγγλία. Εκτός από το να είναι σύμβουλος, Ήλιος είναι ένα Ναυλωμένο Διαιτητή και είναι, επίσης, στον πίνακα των κορυφαίων οργάνων διαιτησίας. Αυτός είναι ο Πρόεδρος της επιτροπής διαιτησίας ορίζονται από κοινού από την ΕΕ και της Κορέας βάσει του πρωτοκόλλου για την πολιτιστική συνεργασία του ΣΕΣ Κορέας-ΕΕ. Ήλιος είναι το Άμεσο Παρελθόν Πρόεδρος της Σιγκαπούρης Είναι μέλος της Επιτροπής της Σιγκαπούρης, το Διεθνές Εμπορικό Δικαστήριο. Ήλιος είναι ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του το Κέντρο Διεθνούς Διαιτησίας Σιγκαπούρης. Αυτός είναι ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του Επιτροπή Προσφυγών. Ήλιος ήταν νομικός σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών για την Αποζημίωση Επιτροπή στη Γενεύη και ένα - Παρατηρητής της Ομάδα Εργασίας για τη Διαιτησία. Έχει δημοσιεύσει ευρέως σε διεθνή περιοδικά και είναι συγγραφέας του βιβλίου το Δίκαιο της Σιγκαπούρης για Διαιτητικών αποφάσεων και - της Σύγκρουσης Νόμων σε Διαιτησία. Ήλιος έχει πρόσφατα αναγνωριστεί μεταξύ των κορυφαίων δικηγόρων σε όλο τον κόσμο από το"Νομικό πεντακόσια Ασίας-Ειρηνικού"ως ηγετικό άτομο σε Διεθνή Διαιτησία, το"ποιος είναι Ποιος Νομική.
