Η Διατύπωση της Κορέας Πόρων Πολιτικής: Διπλωματία, η Δημόσια-Ιδιωτική Κοινοπραξία και Διεθνείς Συμφωνίες

Ως ένα από τα πιο πόρων που εξαρτώνται από τις χώρες, Κορέα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει μια προληπτική πολιτική για τους πόρους για να αποκτήσουν την ενέργεια, τα τρόφιμα και τα μέταλλα από το εξωτερικό υπηρεσίες παροχής πόρωνΚρατικής ιδιοκτησίας και της κυβέρνησης-επιχειρήσεων που ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό σε κοινοπραξία με τις εταιρείες του ιδιωτικού τομέα έχουν γίνει βασικούς παράγοντες σε αυτή τη διαδικασία. Από παθητικά την αγορά πόρων μέσω της αγοράς, έχουν αρχίσει να επιδιώξει την άμεση ιδιοκτησία, ανάπτυξη και επενδυτικές συμφωνίες, που οδηγεί σε μια αναδιαμόρφωση των σχέσεων -à- των πόρων που παρέχουν οι χώρες. Για να προετοιμαστούν για την επανένωση και λόγω πίεσης να αποσυνδέει άνευ όρων ενίσχυσης, η Κορέα ήταν σε θέση να αξιοποιήσει την αναπτυξιακή βοήθεια ή άλλες μορφές κρατικής υποστήριξης, ως μέρος των υπερπόντιων πόρων πολιτικής. Συμφωνίες μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μετάβαση οικονομίες και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, που είναι πιο επιρρεπείς σε σύστημα κινδύνους και ανασφάλεια δικαίου. Αυτό το έγγραφο αξιολογεί την ανάπτυξη, την αποτελεσματικότητα και τα χαρακτηριστικά της Κορέας διεθνή πολιτική καθεστώτος πλούσιων σε πόρους χωρών και να αναλύει τις πιθανές επιπτώσεις για το μέλλον. Κορέας είναι διαδεδομένη εξάρτηση από το εξωτερικό πόρων όπως η ενέργεια, τα ορυκτά και η τροφή είναι η πρώτη που αναλύθηκαν Στη συνέχεια δείχνει πώς Κορέας πολιτική πόρων, έχει εξελιχθεί από μια πιο παθητική φάση την απόκτηση πόρων για την ενεργό ανάπτυξη, την εξερεύνηση και παραγωγή των πόρων στο εξωτερικό, συχνά μέσω της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ δημόσιων φορέων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Την επόμενη, το έγγραφο παρουσιάζει τον τρόπο τις διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες που συνέβαλαν για να παρέχει το πλαίσιο για αυτή την προορατική πολιτική για τους πόρους που πρέπει να καλλιεργηθεί.

Τονίζει πως οι διεθνείς συμφωνίες θα συνεχίσει να βοηθήσει Κορέας να αναπτύξει μια πιο συστηματική και ολοκληρωμένη στρατηγική για τις διεθνείς πολιτικές που αφορούν σε πόρους όπως η ενέργεια, τα τρόφιμα και τα μέταλλα.